Ongeprijsde uren

Beschrijving

dan zou er weer een nodeloos

gedicht geboren zijn 

Met deze wat cryptische regels eindigt het openingsgedicht van Ongeprijsde uren, de eerste dichtbundel van Hans Rothuizen. Een hint om maar niet verder te lezen? Integendeel! Is niet elke kunst nodeloos, en mede daarom juist nieuwsgierig makend? In mooi, ritmisch, ongekunsteld taalgebruik geeft de dichter een nieuwe dimensie aan veelal bekende onderwerpen, waarvan een groot aantal komt uit andere kunstvormen, zowel afbeeldingen als personen.

Ongeprijsde uren bestaat uit twee delen.

In Zeibekiko (deel 1) staan vrije verzen. De dichter voert ons via verschillende buitenplaatsen naar de binnenwereld van liefde en teloorgang om tenslotte uit te komen in zijn eigen stad Nijmegen.

Alle gedichten van Vertrouwd domein (deel 2) zijn geschreven in de klassieke sonnetvorm. Hans Rothuizen laat zien dat deze versvorm nog springlevend kan zijn. Beroemdheden passeren de revue naast verwanten en totaal onbekenden. Persoonlijke inkijkjes worden afgewisseld door (verzonnen?) anekdotes. Of het nu gaat om een danseresje, een verloren jeugdvriend, een stokoude koster of een partizanenvrouw, allemaal pronken ze tegen de klippen op ‘onvolmaakt in evenwicht’.

Hans Rothuizen (Arnhem 1948) studeerde Engels en Nieuwgrieks. Hij publiceerde eerder gedichten in o.a. De Tweede Ronde, Poëziepuntgl en Meulenhoffs Dagkalender van de Poëzie. Zijn gedicht ‘De pont bij Middelaar’ won de Poëzieprijs Plasmolen 2013.